Księga rodzaju rozdział 28

¹ Wtedy Izaak zawołał Jakuba, pobłogosławił go i dał mu taki rozkaz: “Nie bierz sobie żony spośród mieszkanek Kanaanu. ² Idź do Paddan-Aram, do rodziny Betuela, ojca twej matki, i weź sobie tam za żonę jedną z córek Labana, twego wuja. ³ A Bóg Wszechmocny będzie ci błogosławił. Uczyni cię płodnym i da ci liczne potomstwo, tak że staniesz się praojcem wielu szczepów. ⁴ Błogosławieństwo, [otrzymane przez] Abrahama, da również tobie i twojemu potomstwu, abyś posiadł na własność kraj, w którym przebywasz, a który Bóg oddał niegdyś Abrahamowi”. ⁵ Po czym Izaak wyprawił Jakuba w drogę i ten poszedł do Paddan-Aram do Labana, syna Betuela Aramejczyka, brata Rebeki – matki Jakuba i Ezawa.
⁶ A Ezaw zobaczył, że Izaak dał błogosławieństwo Jakubowi i wysłał go do Paddan-Aram, aby sobie tam wybrał żonę a błogosławiąc go dał mu rozkaz: “Nie bierz sobie żony spośród mieszkanek Kanaanu!” ⁷ i że Jakub usłuchał ojca i matki, i udał się do Paddan-Aram. ⁸ Gdy więc uznał, że mieszkanki Kanaanu nie podobają się jego ojcu, Izaakowi, ⁹ poszedł do Izmaelitów i oprócz żon, które już miał, wziął sobie za żonę Machalat, jedną z córek Izmaela, syna Abrahama, siostrę Nebajota.
¹⁰ Kiedy Jakub wyszedłszy z Beer-Szeby wędrował do Charanu, ¹¹ trafił na jakieś miejsce i tam się zatrzymał na nocleg, gdy słońce już zaszło. Wziął więc z tego miejsca kamień i podłożył go sobie pod głowę, układając się do snu na tym właśnie miejscu. ¹² We śnie ujrzał drabinę opartą na ziemi, sięgającą swym wierzchołkiem nieba, oraz aniołów Bożych, którzy wchodzili w górę i schodzili na dół. ¹³ A oto Pan stał na jej szczycie i mówił: “Ja jestem Pan, Bóg Abrahama i Bóg Izaaka. Ziemię, na której leżysz, oddaję tobie i twemu potomstwu. ¹⁴ A potomstwo twe będzie tak liczne jak proch ziemi, ty zaś rozprzestrzenisz się na zachód i na wschód, na północ i na południe; wszystkie plemiona ziemi otrzymają błogosławieństwo przez ciebie i przez twych potomków. ¹⁵ Ja jestem z tobą i będę cię strzegł, gdziekolwiek się udasz; a potem sprowadzę cię do tego kraju. Bo nie opuszczę cię, dopóki nie spełnię tego, co ci obiecuję”. ¹⁶ A gdy Jakub zbudził się ze snu, pomyślał: “Prawdziwie Pan jest na tym miejscu, a ja nie wiedziałem”. ¹⁷ I zdjęty trwogą rzekł: “O, jakże miejsce to przejmuje grozą! Prawdziwie jest to dom Boga i brama nieba!” ¹⁸ Wstawszy więc rano, wziął ów kamień, który podłożył sobie pod głowę, postawił go jako stelę i rozlał na jego wierzchu oliwę. ¹⁹ I dał temu miejscu nazwę Betel. – Natomiast pierwotna nazwa tego miejsca była Luz. – ²⁰ Po czym złożył taki ślub: “Jeżeli Pan Bóg będzie ze mną, strzegąc mnie w drodze, w którą wyruszyłem, jeżeli da mi chleb do jedzenia i ubranie do okrycia się ²¹ i jeżeli wrócę szczęśliwie do domu ojca mojego, Pan będzie moim Bogiem. ²² Ten zaś kamień, który postawiłem jako stelę, będzie domem Boga. Z wszystkiego, co mi dasz, będę Ci składał w ofierze dziesięcinę”.